Στην μεγάλη συγκέντρωση για το καμάρι μας τον Ολυμπιακό μας
Βλέπω φίλο μου μαζί με τα 2 μικρά του παιδιά σοβαρό άνθρωπο και πετυχημένο επιχειρηματία με δάκρυα στα μάτια να ξηλώνει πινακίδες και να κάνει επεισόδια και μένω άφωνος!
Είχα τότε ορκιστεί στην Θεό πως όσο ζω δεν θα ξεχάσω ποτέ τι έγινε και ποίοι μας το έκαναν
Πέρασαν 4 χρόνια και ξαφνικά εκεί που φτάνουμε στην πηγή τώρα που ζυγώνει η δικαίωση και η επαναφορά στην φυσική μας θέση πάλι Ερινύες με κατατρέχουν!
Δεν είναι τυχαία φίλοι μου ούτε τα σφυρίγματα ούτε τα κόλπα του Καρεκλίδη ούτε ο υπόγειος πόλεμος του Αλαφούζου
Μακάρι να βγή ο φίλος μας αλλά μέγα λάθος η κάθοδος σε έναν στίβο που με τίποτε δεν του ταιριάζει.
Κι εμείς οι απλοί φίλαθλοι τι κάνουμε φίλοι μου?
Δεν είναι η ώρα για καταλογισμό ευθυνών ούτε η ώρα να αποδείξουμε πόσο δίκιο είχαμε που τα λέγαμε.
Είναι η ώρα του αγώνα είναι η ώρα της δικής μας συνεισφοράς
Όλοι στο ΕΑΚ αύριο η ομάδα δυστυχώς είναι μόνο στα δικά μας χέρια.. Αυτό είναι το νόημα του Τσιπουρόγατου το οποίο πολύ έντεχνα το κρύβει..
Με αγάπη
THE SAINT
