Αναγκαίο αφού κανείς σήμερα δεν κάνει τον κόπο να ανοίξει ένα βιβλίο,να ψάξει,να διαβάσει και αρκείτε στην ημιμάθεια και την λανθασμένη τις περισσότερες φορές πληροφορία των δήθεν σχετικών....
Δεν θα αρχίσω από την τραγική νύχτα του 1897 αλλά πολύ πιο πριν για να καταλάβουμε όλοι την σημαντικότητα της πόλης του Βόλου κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας αφού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τύχη που θα είχε αργότερα.
"Διαβάζουμε σε μια εμπιστευτική έκθεση-διατριβή του Γάλλου διπλωμάτη και για μια 15ετια πρεσβευτή της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη Sieur De Breves δημοσιευμένη το 1628 στο Παρίσι με τίτλο «Συνεπτυγμένη πραγματεία περί των ασφαλών μέσων καταστροφής των Οθωμανών ηγεμόνων» : Είναι γνωστό ότι το μεγαλύτερο μέρος των εφοδίων που προορίζονται για την Κωνσταντινούπολη προέρχεται από την περιοχή του Βόλου...αν καταληφθεί αυτή η περιοχή η Κωνσταντινούπολη θα αφανιστεί από τη πείνα....
Κάνοντας κάποια βήματα μπροστά στο χρόνο φτάνουμε την περίοδο της Ελληνικής επανάστασης.Όπως είναι γνωστό η τουρκική φρουρά ήταν εγκατεστημένη μέσα στο κάστρο του Βόλου όπου και εβρίσκετο ο τουρκικός μαχαλάς.Ο ελληνικός πληθυσμός έχει φύγει στα χωριά του Πηλίου τα οποία γνωρίζουν πρωτόγνωρη οικονομική άνθηση και κατά συνέπεια και πολιτιστική από τους ίδιους φυσικούς φορείς που έχουν στα χέρια τους την μεταπρατική οικονομία του τόπου διαδίδονται οι καινούργιες ιδέες του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού και Φιλελευθερισμού.Ιδέες που δεν αργούν να μεταβάλλουν τα πηλιορείτικα χωριά σε πολιτιστικές κυψέλες οι οποίες σε μερικά χρόνια θα δεχτούν και θα διαδώσουν την ιδέα της επανάστασης και της επανασύστασης του έθνους.
Φτάνουμε λοιπόν στο 1821 και την επανάσταση στη Θεσαλλομαγνησία η οποία για τους παραπάνω λόγους ξεκινά από εδώ!! Οι πηλιορείτες επαναστάτες με επικεφαλής τον πρωταμαρτωλό του Πηλίου Κυριάκο Μπασδέκη,άρχισαν να πολιορκούν το κάστρο του Βόλου στις 8 Μαΐου δηλαδή την επόμενη της κήρυξης της πηλιορείτικης επανάστασης από τον αρχιμανδρίτη Άνθιμο Γαζή στις Μηλιές....σχεδόν ταυτόχρονα έφτασε από τη Λάρισα δύναμη καταστολής της επανάστασης 20.000 στρατός και 6.000 ιππικό με επικεφαλή τον Μαχμούτ πασά Δράμαλη ο οποίος διέλυσε τους πολιορκητές. Το Τούρκικο τότε κάστρο του Βόλου ανά τακτά χρονικά διάστημα πολιορκούταν από ελληνικές δυνάμεις οι οποίες και επέφεραν απώλειες στους Τούρκους.Οι Τούρκοι αντεπιτίθονταν με γενίτσαρους από την Λάρισα όπως φανερώνει και το λαϊκό ποίημα εποχής:«Εβγάτε Τούρκοι Λαρισινοί κι αγάδες απ'το κάστρο,νε δείτε δω τον πόλεμο που κάνουν οι ραγιάδες,να 'κούσετε Μακριτζιώτικα ντουφέκια καριοφίλια,που σκάζουν σαν το κάστανο και πέφτουν οι αγάδες...»
Τον Ιούνιο του 1878 μετά από πολλές μάχες οι Τούρκοι αποσύρουν τα στρατεύματα τους από τη Θεσσαλία και η πόλη του Βόλου ελευθερώνεται. Μετά την απελευθέρωση του Βόλου τον Ιούνιο του 1878 ακολούθησε περίοδο ακμής για την πόλη. Ο Βόλος γίνεται το βορειότερο λιμάνι της Ελλάδας και γνωρίζει απότομη και πρωτοφανή άνθηση.Στη πόλη ανοίγουν προξενεία όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες και δραστηριοποιούνται μεγάλες ξένες οικονομικές επιχειρήσεις.Η γνωστή τότε αυστριακή Loyd διαλέγει το Βόλο ως κέντρο διαμετακομισμου και μόνο αυτή φέρνει γύρω στους 200 αυστριακούς εργαζομένους.
Το 1897 όμως ξεσπά νέος ελληνοτουρκικός πόλεμος.Η Ελλάδα χάνει εδάφη και τα τουρκικά στρατεύματα φτάνουν απειλητικά έξω από το Βόλο θέλοντας να εκδικηθούν κατά κάποιο τρόπο τους "πρωτοεπαναστάτες " της θεσαλλομαγνησίας!
Οι περισσότεροι Βολιώτες εγκαταλείπουν τη πόλη.Οι αλλοδαποί που κατοικούν στο Βόλο (Ευρωπαίοι πρόξενοι,επιχειρηματίες,καθολικοί,δυτικοί κλπ) υψώνουν στα μπαλκόνια τους τις σημαίες των χωρών τους για να μην τους λεηλατήσουν οι Τούρκοι.Το ίδιο κάνουν και αρκετοί εναπομείναντες Βολιώτες οι οποίοι υψώνουν στα σπίτια τους σημαίες ξένων χωρών,ιδίως της Αυστρίας για να αποφύγουν τους κινδύνους από το στρατό κατοχής.Έτσι μια ολόκληρη πόλη κατεστραμμένη από τους βομβαρδισμούς παρουσιάζει το παράξενο και αντιφατικό θέαμα να είναι γεμάτη από ερείπια και συγχρόνως από πολλές πολύχρωμες σημαίες.Η εικόνα αποτυπώνεται από τη διήγηση του πατέρα Ντε Κίρικο προς τον υιό του:«όλη η πολιτεία ήταν στολισμένη με σημαίες...σημαίες κυμάτιζαν παντού,στο φάρο,στα κατάρτια των πλοίων στο λιμάνι,στις στέγες,στο μουσείο .Σαν μια θλιμμένη γιορτή»
Η μέρα αυτή έμεινε χαραγμένη και στο μυαλό του 10χρονου τότε Τζόρτζιο Ντε Κίρικο ο οποίος αργότερα σε πολλά του έργα ζωγραφίζει σημαίες.Η καταστροφή του Βόλου εκείνο το βράδυ ήταν άλλωστε και ο λόγος που η οικογένειά του μαζί με πολλές άλλες άφησαν για πάντα την γενέτειρα πόλη τους.
Πηγή: "Ο Βόλος και η περιοχή του στην ιστορική τους διαδρομή" - Εταιρία Θεσσαλικών Ερευνών
