...( βέβαια γι’ αυτό έχω τις ενστάσεις μου, για την «προσπάθεια» που κατέβαλαν στο Κυριακάτικο παιχνίδι).
Δεν πιστεύω ότι με μια ήττα χάθηκαν τα πάντα, αν και η εντύπωση είναι πικρή ρε παιδί μου, σκέτη χολή. Εκείνο που θέλω να πω είναι ότι θα πρέπει να καταλάβουν όλοι στην ομάδα, κι όταν λέω όλοι το εννοώ ότι εδώ είναι Ολυμπιακός Βόλου. Αν δεν αντέχουν την πίεση που δημιουργεί η φανέλα και η ιστορία είναι πιο έντιμο να αποχωρήσουν τώρα. Αν οι παίκτες δεν αντέχουν να παίζουν με κόσμο παθιασμένο να αποχωρήσουν.
Ήξεραν που έχουν έρθει. Ήξεραν ότι θα υπάρχει πίεση. Ήξεραν ότι ο κόσμος θέλει άνοδο. Ας αποφασίσουν ότι θα δείξουν αυτό που μπορούν. Ας σταματήσουν τις μαγκιές, τους ατομισμούς, την απερισκεψία τους κι ας ανοίξουν τα αυτιά τους! Ναι, ναι τα αυτιά τους να ακούν τις οδηγίες που τους δίνονται και να μην κάνουν του κεφαλιού τους. Γιατί αυτό που είδα με το Βελούχι ήταν ένα μάτσο νήπια, να μην βγάζουν άκρη μεταξύ τους για το γλυκό που θα τους έδιναν.
Τελικά κανείς δεν πήρε το γλυκό και εμείς φύγαμε με την πίκρα.
Από χθες… θέλει δουλειά το πράγμα. Σκληρή δουλειά χωρίς πολλά πολλά. Χωρίς μα, μου, σου και του. Χωρίς γκρίνια και με απόλυτη ομαδικότητα!
Τίποτα δεν χάθηκε από την 1η αγωνιστική. Αλλά δώστε μας κάτι. Δώστε μας τη χαρά μας πίσω. Αγωνιστείτε μωρέ με δίψα! Στον Ολυμπιακό Βόλου ήρθατε!
Δεν θα πω άλλα σχόλια για το Κυριακάτικο παιχνίδι, γιατί όλοι ήταν απαράδεκτοι. Χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση.
Από κει κι έπειτα θα μιλήσω προς τους φιλάθλους του Ολυμπιακού Βόλου. Όχι τους γιαλαντζί, τους γνήσιους. Παιδιά ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει πίκρα, αλλά ξέρουμε πολύ καλά και να αντιδρούμε. Και η αντίδραση να έρθει στο γήπεδο και στην κερκίδα.
Την Κυριακή να είμαστε όλοι στο Πανθεσσαλικό να φωνάξουμε για τον Ολυμπιακό Βόλου. Να φωνάξουμε για μας και να συνειδητοποιήσουν όλοι ποια είναι η μεγάλη ομάδα στην πόλη. Καταλαβαίνω την απογοήτευση των περισσότερων, αλλά θα απογοητευτώ προσωπικά περισσότερο αν αφήσω αυτή την απογοήτευση να φωλιάσει μέσα μου, να βαλτώσω και να αφήσω τα πράγματα στην τύχη τους. Όχι, προσωπικά θα παλέψω για την ομάδα και θα στείλω το δικό μου μήνυμα προς όλους.
Τίποτα δεν έληξε ακόμη. Τώρα ξεκινά ο αγώνας.
Με αφορμή τη δημόσια αυτή έκφραση με αυτό το κείμενο θα ήθελα να αναφερθώ και στο συλλαλητήριο. Αρχικά θα πω πως διαφωνούσα κάθετα. Παρόλα αυτά βρέθηκα εκεί στο Ηρώο και στην πορεία.
Διαφωνώ γιατί ο τρόπος που αποφασίστηκε, ο τρόπος που οργανώθηκε, ο χρόνος που διοργανώθηκε ήταν κατά τη γνώμη μου το απόλυτο λάθος.
Το εν λόγω συλλαλητήριο δεν οργανώθηκε σωστά και η αντίδραση ήταν σαν ενός ανθρώπου που έχει πάθει εγκεφαλικό… αργή και βασανιστική. Αντί να αποφασίσουμε να αντιδράσουμε όταν η ΕΠΣΘ άνοιξε το παράθυρο και την πόρτα μαζί στο Πάμε Στοίχημα της Νεάπολης ή όταν η Δημοτική αρχή έφτιαχνε το γήπεδο της Νεάπολη ή όταν η ΕΠΟ μας έμπασε την ομάδα και με τη βούλα, εμείς σηκώσαμε μπαϊράκι όταν ο πόλεμος είχε λήξει… Το θέμα ήταν να ακουστεί η φωνή μας όταν όλοι προσπαθούσαν να νομιμοποιήσουν αυτή την ομάδα. Εμείς τότε σηκώναμε αετό.
Τώρα τι πήγαμε να κάνουμε; Να ακούσει η αγορά του Βόλου ότι δεν γουστάρουμε τον Μπέο; Ε, το ξέρουν. Θα μου πεις οποιαδήποτε φωνή αντίδρασης είναι καλή για να καταλάβεις ότι ο άρρωστος ακόμη αντιδρά και δεν είναι εγκεφαλικά νεκρός. Αλλά άλλο εγκεφαλικά νεκρός κι άλλο εγκεφαλικά χαζός.
Εφόσον αυτή η ομάδα σπρώχτηκε και «νομιμοποιήθηκε» εμείς δεν είμαστε δικαστές να ακυρώσουμε μ’ ένα συλλαλητήριο την απόφαση… Εμείς δίνουμε την απάντηση στο γήπεδο με την ομάδα και με τη φωνή μας.
Ευτυχώς δεν είμαστε φίλαθλοι επί πληρωμή, να μας παρακαλάνε ή να μας φοβερίζουν για να πάμε στο γήπεδο. Πηγαίνουμε γιατί θέλουμε, γιατί αγαπάμε την ομάδα μας.
Ελπίζω προσωπικά στην περίπτωση οργάνωσης νέου συλλαλητηρίου ή οποιασδήποτε άλλης αντίδρασης, να υπάρχει σκέψη, πλάνο και οργάνωση.
Υ.Γ. Επειδή ακούω πολλά και δεν μ’ αρέσει προσωπικά να κάνουμε έστω και αρνητική διαφήμιση σε Γαλάτηδες και Volosdayδες για τα όσα καφενειακά λένε, ένα έχω να πω κι επιτέλους καταλάβετέ το όλοι. Ο Ολυμπιακός Βόλου δεν είναι ομάδα της καφετέριας!!! Ξυπνήστε μωρέ και μην κάνετε μάγκες όλους τους άσχετους και τους ανεπάγγελτους.
Αυτά από μένα… Ραντεβού την Κυριακή κοντά στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΒΟΛΟΥ!
Ήξεραν που έχουν έρθει. Ήξεραν ότι θα υπάρχει πίεση. Ήξεραν ότι ο κόσμος θέλει άνοδο. Ας αποφασίσουν ότι θα δείξουν αυτό που μπορούν. Ας σταματήσουν τις μαγκιές, τους ατομισμούς, την απερισκεψία τους κι ας ανοίξουν τα αυτιά τους! Ναι, ναι τα αυτιά τους να ακούν τις οδηγίες που τους δίνονται και να μην κάνουν του κεφαλιού τους. Γιατί αυτό που είδα με το Βελούχι ήταν ένα μάτσο νήπια, να μην βγάζουν άκρη μεταξύ τους για το γλυκό που θα τους έδιναν.
Τελικά κανείς δεν πήρε το γλυκό και εμείς φύγαμε με την πίκρα.
Από χθες… θέλει δουλειά το πράγμα. Σκληρή δουλειά χωρίς πολλά πολλά. Χωρίς μα, μου, σου και του. Χωρίς γκρίνια και με απόλυτη ομαδικότητα!
Τίποτα δεν χάθηκε από την 1η αγωνιστική. Αλλά δώστε μας κάτι. Δώστε μας τη χαρά μας πίσω. Αγωνιστείτε μωρέ με δίψα! Στον Ολυμπιακό Βόλου ήρθατε!
Δεν θα πω άλλα σχόλια για το Κυριακάτικο παιχνίδι, γιατί όλοι ήταν απαράδεκτοι. Χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση.
Από κει κι έπειτα θα μιλήσω προς τους φιλάθλους του Ολυμπιακού Βόλου. Όχι τους γιαλαντζί, τους γνήσιους. Παιδιά ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει πίκρα, αλλά ξέρουμε πολύ καλά και να αντιδρούμε. Και η αντίδραση να έρθει στο γήπεδο και στην κερκίδα.
Την Κυριακή να είμαστε όλοι στο Πανθεσσαλικό να φωνάξουμε για τον Ολυμπιακό Βόλου. Να φωνάξουμε για μας και να συνειδητοποιήσουν όλοι ποια είναι η μεγάλη ομάδα στην πόλη. Καταλαβαίνω την απογοήτευση των περισσότερων, αλλά θα απογοητευτώ προσωπικά περισσότερο αν αφήσω αυτή την απογοήτευση να φωλιάσει μέσα μου, να βαλτώσω και να αφήσω τα πράγματα στην τύχη τους. Όχι, προσωπικά θα παλέψω για την ομάδα και θα στείλω το δικό μου μήνυμα προς όλους.
Τίποτα δεν έληξε ακόμη. Τώρα ξεκινά ο αγώνας.
Με αφορμή τη δημόσια αυτή έκφραση με αυτό το κείμενο θα ήθελα να αναφερθώ και στο συλλαλητήριο. Αρχικά θα πω πως διαφωνούσα κάθετα. Παρόλα αυτά βρέθηκα εκεί στο Ηρώο και στην πορεία.
Διαφωνώ γιατί ο τρόπος που αποφασίστηκε, ο τρόπος που οργανώθηκε, ο χρόνος που διοργανώθηκε ήταν κατά τη γνώμη μου το απόλυτο λάθος.
Το εν λόγω συλλαλητήριο δεν οργανώθηκε σωστά και η αντίδραση ήταν σαν ενός ανθρώπου που έχει πάθει εγκεφαλικό… αργή και βασανιστική. Αντί να αποφασίσουμε να αντιδράσουμε όταν η ΕΠΣΘ άνοιξε το παράθυρο και την πόρτα μαζί στο Πάμε Στοίχημα της Νεάπολης ή όταν η Δημοτική αρχή έφτιαχνε το γήπεδο της Νεάπολη ή όταν η ΕΠΟ μας έμπασε την ομάδα και με τη βούλα, εμείς σηκώσαμε μπαϊράκι όταν ο πόλεμος είχε λήξει… Το θέμα ήταν να ακουστεί η φωνή μας όταν όλοι προσπαθούσαν να νομιμοποιήσουν αυτή την ομάδα. Εμείς τότε σηκώναμε αετό.
Τώρα τι πήγαμε να κάνουμε; Να ακούσει η αγορά του Βόλου ότι δεν γουστάρουμε τον Μπέο; Ε, το ξέρουν. Θα μου πεις οποιαδήποτε φωνή αντίδρασης είναι καλή για να καταλάβεις ότι ο άρρωστος ακόμη αντιδρά και δεν είναι εγκεφαλικά νεκρός. Αλλά άλλο εγκεφαλικά νεκρός κι άλλο εγκεφαλικά χαζός.
Εφόσον αυτή η ομάδα σπρώχτηκε και «νομιμοποιήθηκε» εμείς δεν είμαστε δικαστές να ακυρώσουμε μ’ ένα συλλαλητήριο την απόφαση… Εμείς δίνουμε την απάντηση στο γήπεδο με την ομάδα και με τη φωνή μας.
Ευτυχώς δεν είμαστε φίλαθλοι επί πληρωμή, να μας παρακαλάνε ή να μας φοβερίζουν για να πάμε στο γήπεδο. Πηγαίνουμε γιατί θέλουμε, γιατί αγαπάμε την ομάδα μας.
Ελπίζω προσωπικά στην περίπτωση οργάνωσης νέου συλλαλητηρίου ή οποιασδήποτε άλλης αντίδρασης, να υπάρχει σκέψη, πλάνο και οργάνωση.
Υ.Γ. Επειδή ακούω πολλά και δεν μ’ αρέσει προσωπικά να κάνουμε έστω και αρνητική διαφήμιση σε Γαλάτηδες και Volosdayδες για τα όσα καφενειακά λένε, ένα έχω να πω κι επιτέλους καταλάβετέ το όλοι. Ο Ολυμπιακός Βόλου δεν είναι ομάδα της καφετέριας!!! Ξυπνήστε μωρέ και μην κάνετε μάγκες όλους τους άσχετους και τους ανεπάγγελτους.
Αυτά από μένα… Ραντεβού την Κυριακή κοντά στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΒΟΛΟΥ!
