Πρέπει να απαλλαγεί από κάθε κατηγορία ο Ολυμπιακός!

Ο Διδάκτωρ αθλητικού δικαίου και συντάκτης του συνόλου των αθλητικών νομοθετημάτων Ανδρέας Μαλάτος είναι κατηγορηματικός στην ενδελεχή ανάλυσή του η οποία δημοσιεύτηκε μεν από την "Εξέδρα" αλλά αποσιωπήθηκε από το σύνολο των ΜΜΕ μετά από πρωτοφανείς προσπάθειες του γραφείου τύπου της Λάρισας και του Γ.Μανταίου.

Διαβάστε την γνωμάτευση του κου Μαλάτου:

«Για να ευθύνεται ένα αθλητικό σωματείο για τις παράνομες πράξεις των διοικητικών του παραγόντων θα πρέπει είτε να ενεργούν σε εκτέλεση των ανατεθειμένων σε αυτούς καθηκόντων,όποτε υπάρχει άμεση προσωπική ευθύνη - υπαιτιότητα του σωματείου,είτε να προβλέπεται ρητά στον νόμο ότι για συγκεκριμένες παράνομες πράξεις τους,ακόμα και εκτός των ανατεθειμένων σε αυτούς καθηκόντων το σωματείο υπέχει αντικειμενική ευθύνη ανεξαρτήτως της ύπαρξης ή μη δικού του πταίσματος.

Για τις αποφάσεις δωροδοκίας δωροληψίας με σκοπό την αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα και εφόσον οι διωκόμενοι είναι αθλητικοί παράγοντες,αθλητές κ.α,το άρθρο 132 παράγραφος 5 Ν2725/1999 προβλέπει την πειθαρχική ποινή είτε της αφαίρεσης των βαθμών,είτε του υποβιβασμού στην αμέσως κατώτερη κατηγορία.Εγκαθιδρύεται δηλαδή ενώ η αντικειμενική πειθαρχική ευθύνη των αθλητικών φορέων και μάλιστα ακόμη και αυτών τα μέλη ή οι αθλητές των οποίων δέχτηκαν το παράνομο δώρο.Δεν θα ήταν όμως πραγματικά άδικο να αποδίδεται ευθύνη ακόμα και στο σωματείο από την επιχειρούμενη δωροδοκία βλάπτεται το ίδιο;

Να γιατί αποτελεί επιτακτική ανάγκη η στενότερη δυνατή ερμηνεία των διατάξεων που εγκαθιδρύουν την ευθύνη νομικών ή φυσικών προσώπων.

Όσον αφορά το ειδικό πρόβλημα που προέκυψε με την αφαίρεση βαθμών του Ολυμπιακού Βόλου και Καβάλας θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως σύμφωνα με το άρθρο 12 παράγραφος 5 Ν2725/1999 τηρουμένης της γενικής αρχής απόδοσης αντικειμενικής ευθύνης στις ομάδες και αφού οι παράνομες πράξεις των παραγόντων δεν έγιναν κατά την εκτέλεση ανατεθειμένων σε αυτούς καθηκόντων προς άμεσο όφελος των ομάδων αυτών,η ηπιότερη σε αυτούς ποινή της αφαίρεσης βαθμών ακόμα και αν σήμερα ως φαίνεται δεν ικανοποιεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα,ανταποκρίνεται καλύτερα στα δικαιοκρατικά κριτήρια της έννομης τάξης μας.

Επομένως, και έχοντας υπόψη ότι δε γνωρίζουμε ακόμη το σκεπτικό των αποφάσεων, αν η πειθαρχική επιτροπή της ΕΠΟ εφάρμοζε τη διάταξη του άρθρου 132 παρ. 5Ν.2725/1999, δεν θα μπορούσε κανείς να προσάψει στην κρίση της σοβαρό νομικό ψόγο. Μπορεί όμως η ΠΕ της ΕΠΟ να εφαρμόσει αυτή την διάταξη? Αν δεχτούμε ότι το "αυτοδιοίκητο" της ΕΠΟ καταργεί τις "μίνιμουμ" πειθαρχικές κυρώσεις που επιβάλει ο νόμος (να γιατί η ουσία του προβλήματος στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όπως επανειλημένως έχουμε διατυπώσει, είναι η εφαρμογή στην πράξη ενός παράνομου και αντισυνταγματικού "αυτοδιοίκητου" ), τότε υποχρεωτικά, θα πρέπει να ανατρέξουμε στις διατάξεις αποκλειστικά και μόνο του πειθαρχικού κώδικα της ΕΠΟ.

Εδώ η γενική διάταξη του άρθρου 5 προβλέπει μεταξύ των γενικώς επιβαλλομένων ποινών για τα διάφορα πειθαρχικά παραπτώματα τόσο τον υποβιβασμό όσο και την αφαίρεση βαθμών. Αντίθετα, το άρθρο 21, που αναφέρεται ειδικά στην δωροδοκία, προβλέπει μόνο τον υποβιβασμό ως επιβαλλόμενη στην υπαίτια ομάδα ποινή. Σημαντικό στοιχείο αυτής της διάταξης είναι το γεγονός ότι δεν εισάγει αντικειμενική ευθύνη της ομάδας αλλά απαιτεί υπαιτιότητα, άρα άμεση και προσωπική ευθύνη του νομικού προσώπου. Το πράγμα δεν αλλάζει ερμηνευτικά ούτε και με τη νέα διατύπωση του άρθρου 21, η οποία, προκειμένου να συμπεριλάβει στις κυρώσεις της δωροδοκίας-δωροληψίας και το "στοιχηματικό στήσιμο" αγώνων, δημιουργεί δύο ξεχωριστά άρθρα (21Α για την δωροδοκία, 21Β για τον στοίχημα), τα οποία νομοτεχνικά ατυχέστατα τα αντιμετωπίζει ως ένα ενιαίο άρθρο. Διότι και εδώ (άρθρο 21β, παρ.3), προβλέπει υποβιβασμό μόνο σε περίπτωση υπαιτιότητας της ομάδας, έστω και αν το αδίκημα διαπράττεται από αξιωματούχο αυτής. Τυχόν διαφορετική ερμηνεία αυτής της διάταξης δεν βρίσκει έρεισμα, αφού αν σκοπούσε στην εγκαθίδρυση αντικειμενικής ευθύνης της ομάδας θα αρκούσε μόνο η μνεία του αξιωματούχου της ομάδας ως υπαιτίου της στοιχηματικής απάτης.

Και εδώ ερχόμαστε πράγματι στον πυρήνα του προβλήματος του ελληνικού ποδοσφαίρου, την παράνομη εφαρμογή του "αυτοδιοίκητου". Η ΕΠΟ τόσο στο άρθρο 21 (βλέπε 21α περί δωροδοκιών και 21β περί στοιχήματος), όσο και σε άλλα άρθρα του πειθαρχικού της κώδικα (άρθρο 20 παρ. 1 περί πλαστογραφίας άρθρο 22 παρ. 1 περί διαστρέβλωσης αγώνα, άρθρο 23 παρ. α περί ρατσιστικών πράξεων), είτε σκόπιμα είτε από άγνοια στοιχειωδών νομικών κανόνων και εννοιών, καταργεί την αντικειμενική ευθύνη των ομάδων και για την πειθαρχική τιμωρία τους απαιτεί ρητά την υπαιτιότητα της ομάδας, δηλαδή του νομικού προσώπου. Όμως, όπως ήδη περιγράψαμε, τέτοια υπαιτιότητα είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να αποδειχθεί.

Συμπέρασμα: Αν έτσι έχουν τα πράγματα και με την επιφύλαξη γνώσης του τελικού σκεπτικού της απόφασης, Καβάλα και Ολυμπιακός Βόλου θα έπρεπε να απαλλαγούν από κάθε κατηγορία»