Στο άρθρο του ο .Γιώργος Χελάκης μεταξύ άλλων αναφέρει τα εξής:
«Σε επίπεδο θεσμικό, η Λίγκα παρά τα όποια ελπιδοφόρα βήματά της, φαίνεται να ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στα επιμέρους συμφέροντα των μελών της, στην καχυποψία απέναντι στον leader Ολυμπιακό και στην αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της πολιτείας.
Η ΕΠΟ αδυνατεί να χαράξει και να υλοποιήσει μια συγκεκριμένη πολιτική. Αποφασίζει με οδηγό το ποιος κάθε φορά θα την πιέσει περισσότερο ή θα την πιέσει τελευταίος. Με το βλέμμα στις επικείμενες εκλογές, η διοίκηση της Ομοσπονδίας εμφανίζεται εύθραυστη στις πιέσεις του κάθε δυνατού. Τώρα κάνει τα χατίρια της λίγκας, αύριο πάλι της Πολιτείας, μεθαύριο εκείνου που θα της εξασφαλίσει την επανεκλογή.
Η πολιτεία αντί να αντιληφθεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ως μια επιχειρηματική δραστηριότητα από την οποία ζουν χιλιάδες οικογένειες, πήρε ένα μαστίγιο και το κραδαίνει απειλητικά πάνω από τις ΠΑΕ. Τις φορολογεί βαρύτατα, περικόπτει κατά βούληση τα ανταποδοτικά έσοδα από την προβολή το ΟΠΑΠ και παριστάνει τον Ηρακλή που θα καθαρίσει τον κόπρο του Αυγείου. Για λόγος πολιτικής σκοπιμότητας άνοιξε βιαστικά και πρόχειρα το θέμα της κάθαρσης. Ένα χρόνο από τότε ο θησαυρός αποδείχθηκε άνθρακας. Η παραμονή του Μπέου στις φυλακές του Ναυπλίου είναι επιβεβλημένη για καθαρά πολιτικούς λόγους.
Αν τερματιστεί η προφυλάκισή του, θα εδραιωθεί η πεποίθηση πως όλα έγιναν για τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας τη ώρα που δεχόταν τον νέο καταιγισμό εξοντωτικών οικονομικών μέτρων.
Αν τα πράγματα μείνουν ως έχουν, πάμε για το μεγαλύτερο φιάσκο, στο οποίο η πολιτική εξουσία παρέσυρε τη δικαστική. Οι έρευνες του ανακριτή αντί να δικαιώσουν την προφυλάκιση οδηγούν στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.
Αν ήταν δυνατόν προεκλογικά το καταρρέον πολιτικό σύστημα να δεχόταν ότι η κάθαρση στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο ήταν μια τρύπα στο νερό. Αντί για το σκάνδαλο των «στημένων» αγώνων θα οδηγηθούμε στο σκάνδαλο μιας παρατεταμένης και άνευ αντικειμενικών λόγων προφυλάκισης».
