Γιατί όλοι αυτοί που παραπέμφθηκαν χθες δεν οδηγήθηκαν στις πειθαρχικές επιτροπές της αθλητικής δικαιοσύνης μαζί με τον Ολυμπιακό Βόλου, την Καβάλα και την Ηλιούπολη....δεν μπορώ να το καταλάβω.
Προέκυψε κάτι καινούργιο σε αυτό το τρίμηνο; Οχι φυσικά. Ή μάλλον κάτι προέκυψε: προέκυψε το μπάχαλο των επαγγελματικών πρωταθλημάτων! Η Σούπερ Λίγκα γίνεται με δύο ομάδες λιγότερες, ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει με ποιες ομάδες ο πίνακάς της θα ολοκληρωθεί κι επίσης δεν ξέρουμε πότε θα γίνουν και με ποιες ομάδες τα πρωταθλήματα της Football League και της Football League 2. Κι έχουμε για την ώρα και την εκκρεμοδικία της υπόθεσης του Ηρακλή, που ψάχνει το δίκιο του στα πολιτικά δικαστήρια.
Χθες είδα τον πρόεδρο της ΕΠΟ, κ. Σοφοκλή Πιλάβιο, στην «Ωρα των Πρωταθλητών» της Nova να μιλάει στον Γιάννη Καραλή. Ο πρόεδρος της ΕΠΟ δεν παρεμβαίνει στις πειθαρχικές επιτροπές των ομοσπονδιών και περιμένει στωικά το τελικό αποτέλεσμα. Μόνο που ως νομικός θα έπρεπε να γνωρίζει ότι όπου προκύπτουν καινούργια προβλήματα (σαν αυτά που πλάκωσαν όλα μαζί φέτος), προκύπτουν διαρκώς και νέες διαδικασίες: τα δικαστήρια γεννούν δικαστήρια –ειδικά σε ένα πολύπλοκο σύστημα αθλητικής δικαιοσύνης όπως το δικό μας.
Παράδειγμα
Δεν μιλάω θεωρητικά –θα φέρω το παράδειγμα του Ολυμπιακού Βόλου. Η ομάδα του Βόλου ψάχνει ποικιλοτρόπως το δίκιο της, εκτιμώντας ότι ο υποβιβασμός της στη Δ' Εθνική ήρθε έπειτα από πολιτική απόφαση. Εχει λοιπόν προσβάλει την απόφαση της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, η οποία δεν του χορήγησε πιστοποιητικό και δεν δέχτηκε να επανεξετάσει τον φάκελό του, στην Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ. Το ωραίο της ιστορίας είναι ότι έχει κάνει την προσφυγή για να χάσει! Για την ακρίβεια, ο Ολυμπιακός Βόλου θέλει μια απόφαση της Εφέσεων που να λέει ότι δεν μπορεί να κρίνει μια απόφαση ενός μη ποδοσφαιρικού οργάνου, όπως είναι η ΕΕΑ. Αν βγει αυτή η απόφαση ο Βόλος θα προσφύγει στο CAS και θα ζητήσει να του εξηγήσουν πώς γίνεται να τον καταδικάζει σε υποβιβασμό μία μη ποδοσφαιρική αρχή, σε μια χώρα που κατά τ' άλλα το ποδόσφαιρο αυτοδιοικείται. Φυσικά θα προσφύγει και στη ΦΙΦΑ: έχει δικαίωμα.
Απόφαση
Δεν ξέρω και δεν μπορώ να εκτιμήσω αν θα δικαιωθεί –έφερα το παράδειγμα για να σας δείξω ότι κάθε απόφαση επιτροπής ή δικαστηρίου μπορεί να προσβάλλεται. Οι ομάδες που κάτι διεκδικούν θα συνεχίσουν τον αγώνα τους: η λογική λέει ότι όποια εκκρεμότητα εξακολουθεί να υπάρχει στα πρωταθλήματα λειτουργεί υπέρ τους. Ο Πιλάβιος μπορεί επίσης να ισχυρίζεται ότι σέβεται αποφάσεις και δύναται να τις περιμένει, όμως παίζοντας την κολοκυθιά άκρη δεν βγαίνει. Η ίδια η ΟΥΕΦΑ δείχνει τον δρόμο: μπροστά σε πιθανά αδιέξοδα οι λύσεις δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικές και ο σκοπός δεν μπορεί παρά να είναι η αξιοπιστία και η πληρότητα των διοργανώσεων.
Πλατινί
Η ΕΠΟ θέλει διαρκώς να επικαλείται την ΟΥΕΦΑ –και καλά κάνει. Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο, δεν τη βλέπω να κοπιάρει τις μεθόδους του Μισέλ Πλατινί και δεν καταλαβαίνω γιατί. Ο Πλατινί, βλέποντας ότι οι Τούρκοι δεν ξεκαθαρίζουν το θέμα της τιμωρίας της Φενέρ, την πέταξε εκτός διοργανώσεων κι έβαλε στη θέση της την αποκλεισμένη στα προκριματικά Τραμπζονσπόρ αυθαιρετώντας. Χθες η OYEΦA ξεκίνησε τη δικαστική της διαμάχη και με την ελβετική Σιόν, την οποία επίσης απέκλεισε από το Γιουρόπα Λιγκ για παρατυπίες. Αν ο Πλατινί (κι ο Θεοδωρίδης, για να μην ξεχνιόμαστε) περίμενε τις τελικές αποφάσεις της τουρκικής και της ελβετικής δικαιοσύνης θα είχαμε κουτσουρεμένες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, δηλαδή μπάχαλο σαν το δικό μας. Σκοπός μιας ομοσπονδίας πρέπει να είναι να προστατεύει το προϊόν από το μπάχαλο. Με κάθε κόστος.
Πολιτική
Η λύση στα δεκάδες προβλήματα που δημιουργήθηκαν φέτος το καλοκαίρι δεν μπορεί να είναι δικαστική, αλλά πολιτική: πρέπει όλα να τελειώσουν με αποφάσεις των αυτοδιοικούμενων φορέων, δηλαδή της ΕΠΟ και των επαγγελματικών Λιγκών.
Ειδικά η Σούπερ Λίγκα δεν μπορεί να παραμένει σε εκκρεμότητα για πολύ: και στην Ιταλία και στη Γαλλία και στην Αγγλία υποβιβάστηκαν ομάδες λόγω σκανδάλων, πουθενά όμως τα πρωταθλήματα δεν ξεκίνησαν με ομάδες λιγότερες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν έξι ομάδες που διεκδικούν δύο θέσεις: είναι ο Ολυμπιακός Βόλου και η Καβάλα (που δεν έχουν πιστοποιητικό από την ΕΕΑ), η Δράμα και ο Λεβαδειακός (που πλέον διώκονται για συμμετοχή στα στημένα) και η ΑΕΛ και ο Πανσερραϊκός (που έχουν υποβιβαστεί την προηγούμενη χρονιά, αλλά δεν αντιμετωπίζουν διώξεις). Ετσι όπως έχει διαμορφωθεί το πράγμα, δεν υπάρχει απόφαση που να μπορεί να χαρακτηριστεί δίκαιη, αλλά πρέπει να υπάρξει απόφαση πολιτική: πολιτική στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει σταθμίζω το όποιο κόστος κι αποφασίζω υπέρ του ποδοσφαίρου και του πρωταθλήματος.
Προβλέψεις
Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να περνάω τη μέρα μου ακούγοντας δικηγόρους να μιλάνε για τις προβλέψεις του ΚΑΠ, τα διαιτητικά δικαστήρια, τις εφέσεις κι άλλα τέτοια ωραία. Πρόβλημα θα 'πρεπε να έχει η ΕΠΟ, που είναι ποδοσφαιρική ομοσπονδία κι όχι κλαμπ φίλων του δικηγορικού συλλόγου…
Προέκυψε κάτι καινούργιο σε αυτό το τρίμηνο; Οχι φυσικά. Ή μάλλον κάτι προέκυψε: προέκυψε το μπάχαλο των επαγγελματικών πρωταθλημάτων! Η Σούπερ Λίγκα γίνεται με δύο ομάδες λιγότερες, ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει με ποιες ομάδες ο πίνακάς της θα ολοκληρωθεί κι επίσης δεν ξέρουμε πότε θα γίνουν και με ποιες ομάδες τα πρωταθλήματα της Football League και της Football League 2. Κι έχουμε για την ώρα και την εκκρεμοδικία της υπόθεσης του Ηρακλή, που ψάχνει το δίκιο του στα πολιτικά δικαστήρια.
Παράδειγμα
Δεν μιλάω θεωρητικά –θα φέρω το παράδειγμα του Ολυμπιακού Βόλου. Η ομάδα του Βόλου ψάχνει ποικιλοτρόπως το δίκιο της, εκτιμώντας ότι ο υποβιβασμός της στη Δ' Εθνική ήρθε έπειτα από πολιτική απόφαση. Εχει λοιπόν προσβάλει την απόφαση της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, η οποία δεν του χορήγησε πιστοποιητικό και δεν δέχτηκε να επανεξετάσει τον φάκελό του, στην Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ. Το ωραίο της ιστορίας είναι ότι έχει κάνει την προσφυγή για να χάσει! Για την ακρίβεια, ο Ολυμπιακός Βόλου θέλει μια απόφαση της Εφέσεων που να λέει ότι δεν μπορεί να κρίνει μια απόφαση ενός μη ποδοσφαιρικού οργάνου, όπως είναι η ΕΕΑ. Αν βγει αυτή η απόφαση ο Βόλος θα προσφύγει στο CAS και θα ζητήσει να του εξηγήσουν πώς γίνεται να τον καταδικάζει σε υποβιβασμό μία μη ποδοσφαιρική αρχή, σε μια χώρα που κατά τ' άλλα το ποδόσφαιρο αυτοδιοικείται. Φυσικά θα προσφύγει και στη ΦΙΦΑ: έχει δικαίωμα.
Απόφαση
Δεν ξέρω και δεν μπορώ να εκτιμήσω αν θα δικαιωθεί –έφερα το παράδειγμα για να σας δείξω ότι κάθε απόφαση επιτροπής ή δικαστηρίου μπορεί να προσβάλλεται. Οι ομάδες που κάτι διεκδικούν θα συνεχίσουν τον αγώνα τους: η λογική λέει ότι όποια εκκρεμότητα εξακολουθεί να υπάρχει στα πρωταθλήματα λειτουργεί υπέρ τους. Ο Πιλάβιος μπορεί επίσης να ισχυρίζεται ότι σέβεται αποφάσεις και δύναται να τις περιμένει, όμως παίζοντας την κολοκυθιά άκρη δεν βγαίνει. Η ίδια η ΟΥΕΦΑ δείχνει τον δρόμο: μπροστά σε πιθανά αδιέξοδα οι λύσεις δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικές και ο σκοπός δεν μπορεί παρά να είναι η αξιοπιστία και η πληρότητα των διοργανώσεων.
Πλατινί
Η ΕΠΟ θέλει διαρκώς να επικαλείται την ΟΥΕΦΑ –και καλά κάνει. Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο, δεν τη βλέπω να κοπιάρει τις μεθόδους του Μισέλ Πλατινί και δεν καταλαβαίνω γιατί. Ο Πλατινί, βλέποντας ότι οι Τούρκοι δεν ξεκαθαρίζουν το θέμα της τιμωρίας της Φενέρ, την πέταξε εκτός διοργανώσεων κι έβαλε στη θέση της την αποκλεισμένη στα προκριματικά Τραμπζονσπόρ αυθαιρετώντας. Χθες η OYEΦA ξεκίνησε τη δικαστική της διαμάχη και με την ελβετική Σιόν, την οποία επίσης απέκλεισε από το Γιουρόπα Λιγκ για παρατυπίες. Αν ο Πλατινί (κι ο Θεοδωρίδης, για να μην ξεχνιόμαστε) περίμενε τις τελικές αποφάσεις της τουρκικής και της ελβετικής δικαιοσύνης θα είχαμε κουτσουρεμένες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, δηλαδή μπάχαλο σαν το δικό μας. Σκοπός μιας ομοσπονδίας πρέπει να είναι να προστατεύει το προϊόν από το μπάχαλο. Με κάθε κόστος.
Πολιτική
Η λύση στα δεκάδες προβλήματα που δημιουργήθηκαν φέτος το καλοκαίρι δεν μπορεί να είναι δικαστική, αλλά πολιτική: πρέπει όλα να τελειώσουν με αποφάσεις των αυτοδιοικούμενων φορέων, δηλαδή της ΕΠΟ και των επαγγελματικών Λιγκών.
Ειδικά η Σούπερ Λίγκα δεν μπορεί να παραμένει σε εκκρεμότητα για πολύ: και στην Ιταλία και στη Γαλλία και στην Αγγλία υποβιβάστηκαν ομάδες λόγω σκανδάλων, πουθενά όμως τα πρωταθλήματα δεν ξεκίνησαν με ομάδες λιγότερες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν έξι ομάδες που διεκδικούν δύο θέσεις: είναι ο Ολυμπιακός Βόλου και η Καβάλα (που δεν έχουν πιστοποιητικό από την ΕΕΑ), η Δράμα και ο Λεβαδειακός (που πλέον διώκονται για συμμετοχή στα στημένα) και η ΑΕΛ και ο Πανσερραϊκός (που έχουν υποβιβαστεί την προηγούμενη χρονιά, αλλά δεν αντιμετωπίζουν διώξεις). Ετσι όπως έχει διαμορφωθεί το πράγμα, δεν υπάρχει απόφαση που να μπορεί να χαρακτηριστεί δίκαιη, αλλά πρέπει να υπάρξει απόφαση πολιτική: πολιτική στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει σταθμίζω το όποιο κόστος κι αποφασίζω υπέρ του ποδοσφαίρου και του πρωταθλήματος.
Προβλέψεις
Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να περνάω τη μέρα μου ακούγοντας δικηγόρους να μιλάνε για τις προβλέψεις του ΚΑΠ, τα διαιτητικά δικαστήρια, τις εφέσεις κι άλλα τέτοια ωραία. Πρόβλημα θα 'πρεπε να έχει η ΕΠΟ, που είναι ποδοσφαιρική ομοσπονδία κι όχι κλαμπ φίλων του δικηγορικού συλλόγου…
A.Καρπετόπουλος
Πηγή : sportday